Bio

Big-band Koliber przy szkole muzycznej w Szczecinku i prowadzący go Krzysztof Powalisz są bardzo ważnym etapem w życiu Małgorzaty Ostrowskiej, bo od tego rozpoczęła się jej trwająca do tej pory przygoda z muzyką. Współpracę z Kolibrem rozpoczęła w wieku 11 lat i kontynuowała do czasu ukończenia tej szkoły.


Po nieudanej próbie dostania się na wydział biologii na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu Małgorzata ląduje w Studio Sztuki Estradowej przy Estradzie Poznańskiej kierowanym przez Krzysztofa Powalisza. Tam poznaje Wandę Kwietniewską i Grzegorza Stróżniaka, z którymi m.in. tworzą Vist szkolną grupę wokalną.


Trwają poszukiwania muzyczne, eksperymenty z własną twórczością, próby określenia wspólnego dla wszystkich stylu muzycznego. W Estradzie Poznańskiej pojawia się Piotr Niewiarowski. W wyniku tego spotkania i kilku sprzyjających okoliczności powstaje zespół Lombard. Piotr Niewiarowski zostaje jego menadżerem, a skład Lombardu po wstępnych zmianach określa się następująco:

Dnia 18 maja 1981 r. W estradzie poznańskiej odbyła się pierwsza próba zespołu Lombard. Ten dzień uznawany jest za oficjalną datę powstania zespołu. Pierwotnie planowano, aby grupa nazywała się Skandal, ale ostatecznie w lipcu na antenie polskiego radia pojawiła się nazwa LOMBARD.

Grupa zadebiutowała na antenie radiowej (w „Lecie z Radiem”) i telewizyjnej (w programie „Magazyn Pana Manna”) utworem Bez zysków, bez strat, a powodzenie utworu pozwoliło już w październiku 1981 roku wyruszyć na pierwszą, cieszącą się ogromnym zainteresowaniem publiczności trasę koncertową (w międzyczasie gitarzystą zespołu został Piotr Zander).

Przerwana przez stan wojenny działalność zespołu została wznowiona wiosną 1982 roku, a emitowane w rozgłośniach radiowych nagrania Droga pani z tv, O jeden dreszcz, a przede wszystkim Przeżyj to sam uczyniły Lombard, zaledwie w ciągu kilku miesięcy, niezwykle popularną grupą. Latem 1982 roku grupa nagrała album Śmierć dyskotece!, który ukazał się rok później. Wielkim przebojem staje się utwór Nasz ostatni taniec.
Jesienią 1982 roku odeszła Wanda Kwietniewska co spowodowało, że wizerunkiem grupy stała się Małgorzata Ostrowska. Jeszcze w tym samym roku nagrana została płyta Live, najważniejsza pozycja fonograficzna w dorobku grupy. Album podbił jeszcze i tak już wysoka pozycję zespołu na polskim rynku rockowym, a ugruntowaniem popularności okazał się sukces na festiwalu w Opolu w 1983 roku, gdzie największe laury zdobył wykonywany przez Małgorzatę Ostrowską z Lombardem utwór Szklana pogoda, który wszedł do kanonu polskiego rocka.

Zespół rusza na pierwsze zagraniczne wyjazdy – do Czechosłowcji i na kilka koncertów do klubów w Holandii. Cały czas Lombard koncertuje i nagrywa nie będąc w stanie sprostać wszystkim napływającym propozycjom.
Rok 1984 grupa zaczyna od mocnego uderzenia: podczas koncertów w warszawskim klubie „Stodoła” otrzymuje od polskich nagrań „Złotą Płytę” za sprzedanie 400.000 egzemplarzy albumu Śmierć dyskotece! I cały czas grupa nie zwalnia tempa: liczne koncerty w kraju, udział w spektaklu teatralnym „Łyżki i księżyc” w Teatrze Polskim w Poznaniu (kilkadziesiąt spektakli przy pełnej sali), nagranie kolejnej płyty Szara maść, ukazanie się limitowanego albumu Wolne od cła, kolejny sukces z firmą „Savitor” w konkursie wytwórni płytowych na festiwalu w Opolu i kolejne koncerty zagraniczne (przede wszystkim wspaniała trasa koncertowa na południu Włoch). Sukcesy na listach przebojów świętują kolejne utwory, a dzięki kompozycji Stan gotowości zespół osiąga i miejsce na najbardziej prestiżowej liście Programu III Polskiego Radia.

Kolejny album Anatomia grupa nagrywa wiosną 1985 roku, w maju podczas festiwalu „Rock Arena” otrzymuje „Złotą Płytę” za singiel Adriatyk, ocean gorący (150.000 sprzedanych płyt!), latem reprezentuje Polskę w konkursie podczas festiwalu w Sopocie, a do I miejsca w „Trójce” docierają przeboje Mam dość i Kryształowa.

Pierwsze działania solowe rozpoczyna Małgorzata Ostrowska koncertując (m.in. Na festiwalu „Jazz jamboree”) i nagrywając płytę z zespołem Basspace, grając w filmie Podróże Pana Kleksa, a w styczniu 1986 roku biorąc udział w spektakularnej wyprawie gwiazd polskiej estrady (obok Maryli Rodowicz, Czesława Niemena, Andrzeja Rosiewicza i Michała Urbaniaka) na koncert „New York’s Polish Extravaganza”.

Rok 1987 przyniósł pewien kryzys w zespole i kolejne działania solowe: tym razem Grzegorz Stróżniak zaangażował się we współpracę z Teatrem Polskim w Poznaniu przy spektaklu „Ujrzana we śnie Wasawadatta”, a Małgorzata Ostrowska podróżowała po Polsce z cyklem koncertów bluesowych (obok „lombardowych” muzyków Henryka Barana i Piotra Zandera), by w maju wziąć udział w prestiżowej premierze rock-opery „Jesus Christ Superstar” w Teatrze Muzycznym w Gdyni w roli Marii Magdaleny. Kolejny udział w opolskich premierach nie przyniósł tym razem sukcesu, a kolejna płyta Kreacje potwierdziła, że zespół jest w dołku. Lombard zdążył jeszcze reprezentować nasz kraj na festiwalu „Mesam” w Belgradzie, po czym zawiesił działalność (Małgorzata Ostrowska oczekiwała narodzin dziecka).

Po przerwie nastąpiły ogromne zmiany personalne w grupie, przede wszystkim z Lombardem pożegnał się jeden z jego filarów – Grzegorz Stróżniak. Nowy skład wziął się ostro do pracy i już jesienią 1988 wyjechał na wielkie tournee po Związku Radzieckim dając łącznie 46 koncertów. Kolejny rok był już bogaty w wydarzenia: kolejna płyta Koncert nagrana w „Teatrze Stu” w Krakowie, owacyjne przyjęcie na festiwalu opolskim, wielki hit Mister of America, a wreszcie latem pierwszy, dwumiesięczny wyjazd do USA na „Festival Polonaise” w Chicago i koncerty klubowe koło nowego jorku. Ogromną przygodą był także udział w „IIIrd International Babylon Festival” w Iraku.

W styczniu 1990 roku grupa została zaproszona do udziału w uroczystym koncercie „Artyści dla Rzeczypospolitej” (obok Romana Polańskiego, Michaiła Barysznikowa i gwiazd polskiej muzyki, estrady, filmu i teatru) z udziałem najważniejszych osób w państwie. Zaraz potem Lombard nagrał album Welcome home, po czym wyjechał na festiwal do San Remo. Lato znów minęło na pobycie w USA, a od jesieni rozpoczęły się przygotowania do obchodów X-lecia zespołu, do których zostali zaproszeni Wanda Kwietniewska i Grzegorz Stróżniak.

Cały 1991 roku upłynął pod hasłem jubileuszu – koncerty, bardzo udany występ podczas kolejnego festiwalu w Opolu i nagranie płyty ’81-’91 największe przeboje. Zespół Lombard, z Małgorzatą Ostrowską, Grzegorzem Stróżniakiem i Piotrem Zanderem, zakończył współpracę pożegnalnym koncertem w Warszawie w grudniu 1991 roku i kolejnym wyjazdem do amerykańskich klubów na początku 1992 roku, po czym zawiesił działalność.

Ponowną współpracę z nowym Lombardem Małgorzata Ostrowska nawiązała w kwietniu 1998 roku, co zaowocowało kilkudzisięcioma koncertami. Współpraca została ostatecznie zakończona w lipcu 2000 roku z powodu niemożliwości pogodzenia jej z solową karierą.

W 1996 roku, po kilkuletniej przerwie Małgorzata Ostrowska postanowiła powrócić na scenę, poświęcając się karierze solowej.

W 1997 r. podpisała kilkuletni kontrakt fonograficzny z firmą SONY MUSIC POLSKA, a pierwsza solowa płyta ukazała się 19 marca 1999 roku. Płyta nosi tytuł Alchemia, znajdują się na niej piosenki kilku znanych polskich kompozytorów (m.in. Roberta Gawlińskiego, Marka Kościkiewicza, Stanisława Zybowskiego, Michała Grymuzy), a produkcją artystyczną albumu zajął się Stanisław Zybowski, producent i współtwórca sukcesów Urszuli. Wszystkie teksty napisała Małgorzata, a mówią one o czarodziejskości i magiczności uczuć pomiędzy ludźmi. Płytę promowały cztery utwory: „Lawa”, „Tak jak pierwszy raz”, „Cisza jak dziś” i „Teraz, kiedy wiem”.

W kwietniu 1999 roku Małgorzata rozpoczęła koncerty z nowym zespołem złożonym głównie z młodych poznańskich muzyków (Bolo Pietraszkiewicz – gitara, Bartosz Melosik – instrumenty klawiszowe, Leszek Ziółko – gitara basowa i Grzegorz Siek – perkusja) i znanego z grupy „Pivo” gitarzysty Wojtka Garwolińskiego.

Podczas Festiwalu w Sopocie w sierpniu 1999 roku, Małgorzata wystąpiła z recitalem, podczas którego otrzymała nagrodę „Bursztynowego Słowika” za całokształt działalności.

W grudniu 1999 roku pojawiła się piosenka „Mijamy się, mijamy się” nagrana do serialu Jerzego Gruzy Tygrysy Europy, a w sierpniu 2000 roku piosenka „Jeśli tak miało być”, która promowała film Piotra Starzaka Enduro bojz.

13 listopada 2000 roku Wytwórnia SONY MUSIC wydała drugi solowy album Małgorzaty zatytułowany Przed świtem, który promowała piosenka „Głupi świat”. W nagraniu płyty wzięli udział członkowie zespołu Małgorzaty, a producentem artystycznym był Tomasz Bonarowski. Kilka utworów skomponował Michał Grymuza, na płycie są także kompozycje Macieja Sobczaka, Jarosława Chęcia, Wojtka Garwolińskiego, Bartka Melosika, Bola Pietraszkiewicza, a także cover zespołu Moody Blues „Nights In White Satin”. Drugim singlem promującym płytę była kompozycja „7.05 (Przed świtem)”.

28 maja 2001 roku podczas Koncertu Galowego w Teatrze Wielkim w Warszawie, Małgorzata (wraz z kompozytorem Jaremim Sajkowskim) otrzymała nagrodę „Philip Award” trzeciej edycji festiwalu TP S.A. MUSIC & FILM FESTIVAL w kategorii „piosenka w polskim filmie lub serialu” za utwór „Jeśli tak miało być”.

pl_PLPolish
pl_PLPolish